แล้วความเหงาก็เข้ามาเยือน

หลายคนคงเคยมีความรักใช่มั้ย...
ฉันไม่รู้หรอกว่าอะไร คือสิ่งที่เรียกว่ารัก จนกระทั่งได้มาสัมผัสด้วยตนเอง ถึงได้เข้าใจ แต่มาถึงตอนนี้ทุกสิ่งที่คิดไว้มันแหลกสลายไปหมดแล้ว ด้วยน้ำมือของฉันเอง
เด็กคนหนึ่งนั่งอมลูกอมยี่ห้อใหม่ ทั้งหวานและอร่อยมากๆ แต่แล้วก็มีคนบอกให้เด็กคนนั้นคายลูกอมออกมา แน่ล่ะ ใครจะไปยอมทำแบบนั้น เมื่อเด็กคนนั้นไม่ทำตาม เค้ายังอมลูกอมนั้นต่อไป ใครจะรู้ล่ะ ว่าในอนาคตเด็กคนนั้นยังชอบลูกอมยี่ห้อเดิมอยู่รึเปล่า มันยังจะหวานและอร่อยเหมือนเดิมอีกมั้ย ถ้ามีคนทำลูกอมยี่ห้อใหม่ขึ้นมา เด็กคนนั้นจะสนใจรึเปล่า ไม่มีใครตอบได้
มันก็เหมือนกับความรักนั่นแหละค่ะ ที่วันนี้ถึงแม้มันจะแสนหวานชื่น รักกันมากแค่ไหนก็ตาม มีคนบอกให้เลิกรักกัน ก็ไม่ยอมเลิก ยังคงวนเวียนอยู่กับความรักนี้ ยึดติดไม่ไปไหน แม้จะรู้ว่าคนที่เราคบอยู่นั้นไม่ดี เราก็ยังคิดว่าดี ความรักมันบังตาค่ะ เหมือนที่เค้าพูดกันอยู่เสมอว่าความรักทำให้คนตาบอด มันใช่เลยจริงๆ ใครจะรู้ล่ะคะในเมื่อวันนี้เค้าเป็นคนที่แสนดีที่สุดของเรา เป็นคนที่เราคิดว่าเรารักมาก วันหนึ่งเค้าอาจจะจากเราไป แบบไม่เหลือเยื่อใยอีกแล้ว เราก็เปรียบเหมือนลูกอมยี่ห้อหนึ่ง ที่ต่อไปมันจะกลายเป็นแค่ลูกอมยี่ห้อเก่า ที่อาจจะไม่มีใครสนใจเลยก็ได้
แล้ววันนั้นก็มาถึง ฉันเองที่เป็นคนผิด ผิดตั้งแต่ต้นที่คิดชอบเค้า จึงได้รู้ว่าการที่ฉันรักเค้ามากมายนั้น ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเลย ฉันยอมเค้าทุกอย่างแม้กระทั่งสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตที่ฉันบรรจงเก็บไว้อย่างดี ให้เค้าไปหมดแล้วค่ะ ไม่เหลืออะไรเลย สิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้เป็นเพียงความเหงาที่ไม่มีใครเข้าใจ ฉันจึงได้คิดว่า ฉันนั้นก็เหมือนลูกอมยี่ห้อเก่าที่ในวันนี้มันไม่อร่อยอีกแล้ว เค้าไม่ต้องการอีกแล้ว
ในวันนี้ฉันแค่อยากขอภาวนา สิ่งเลวร้ายอย่าได้บังเกิดกับฉันเลย ฉันไม่มีแรงจะต่อสู้ปัญหาใหญ่ๆได้ เมื่อไม่มีใครที่ฉันจะสามารถปรึกษาได้เลย สวรรค์ได้โปรด ฉันขออยู่คนเดียวสักพัก เพื่อปรับตัวเอง เปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่ หวังว่าทุกสิ่งทุกอย่างหลังจากนี้มันจะดีขึ้นและดีขึ้นเรื่อยๆต่อไปด้วยเถิด สาธุ...